De materialen die hiervoor meestal gebruikt werden zijn:   onregelmatig gevormde veldkeien, gehakte granietkeien (ook wel kinderhoofdjes of kasseien genoemd) en gebakken straatklinkers die een grote variatie in kleur en maat te zien geven. Deze bestratingen bepalen door hun geaardheid (zichtbare structuur), vorm en kleurvariatie in hoge mate de sfeer en aspect van een straat,plein of landweg.

   Materialen voor gruiswegen (Onze bouwmaterialen deel 1 (natuursteen) - J.A. van der Kloes (1923))

Voor het huis, tussen de voorgevel en de rijweg, lag veelal een strookje grond dat door de eigenaar van het huis werd bestraat:  de stoep. Aanvankelijk diende hij als gebruiksstoep. De ruimte werd door kleinere handelaren en ambachtslieden gebruikt om er hun waren op uit te stallen en aan de man te brengen. Op deze stoep werd vaak een houten bank geplaatst.
  zie de afbeelding van het straatje van Vermeer bij de extra van "Dakramen en dakkapellen"
In de loop van de 17de eeuw begint de stoep bij de rijkere huizen van aanzien te veranderen. In plaats van een gebruiksstoep zien wij nu een sierstoep ontstaan.

De sierstoepen werden vaak belegd met tegels of grote platen blauwgrijze hardsteen. Naast hardsteen werd ook gebruik gemaakt van verschillende soorten klinkers. In sommige kleinere plaatsen werden veldkeitjes gebruikt voor het aanleggen van stoepen.